சனி, 30 ஜூன், 2012

ராமானுஜம்

தமிழ்நாடு அறிவியல் இயக்கத்தின் “தல-தளபதி”. இவருக்கு நெருக்கமானவர்கள் இவரை ஜாம் என்று விளிப்பார்கள். ஸ்வீட் மேன். கணிதம் மற்றும் கணினி பேராசிரியர் (டாக்டரேட்). (Institute of Mathematical Sciences) தமிழ்நாடு அறிவியல் இயக்கத்தில் நண்பர் வள்ளிதாசனுடன், அவரது அசிஸ்டெண்ட்டாக சுற்றிக் கொண்டு இருந்த காலத்தில், தென் சென்னை அறிவொளி இயக்கம் சம்பந்தமாக ராமானுஜத்தை சந்திக்க வேண்டும் என்று என்னை அழைத்து சென்றார். அவரைப் பற்றி அவரது அறிவியல் கட்டுரைகள் மற்றும் நண்பர்கள் மூலமாகவும் மட்டுமே தெரியும். ஒரு மாலை நேரத்தில் அவரை சந்திப்பதற்காக அவரது இல்லத்திற்கு சென்றிருந்தோம். மாடி வீட்டில் யாரும் இல்லை. கீழேயிருந்த வீட்டு உரிமையாளரிடம் சாவி பெற்று திறந்து அமர்ந்திருந்தோம். அப்போது நண்பர், ஜாம் ஒரு சாவியை கீழ் வீட்டில் கொடுத்து இருப்பார். யார் வந்து அவர் பெயரை சொல்லி சாவி கேட்டாலும் கொடுத்துவிடுவார்கள். எந்த நிபந்தனையும் கிடையாது என்றார். எனக்கு ராமானுஜத்தை விட, அந்த வீட்டு உரிமையாளர்களை நினைத்து ஆச்சரியமாக இருந்தது! வாடகைக்கு குடியிருப்பவர்களை படாதபாடு படுத்திக் கொண்டு இருப்பவர்கள் மத்தியில், சாவியை வாங்கி வைத்துக் கொண்டு, வருபவர்களுக்கு கொடுத்துகொண்டிருந்தால் ஆச்சரியமாகத்தானே இருக்கும். அது 'பேஜர்' காலம். எனவே யாருக்கோ தொலைபேச வேண்டும் என்று நண்பர் வெளியே போய்விட்டு வருகிறேன் என்றார். நண்பரும் நிறைய நல்ல பிரின்ஸ்பில்ஸோடு வாழ்பவர். அதில் ஒன்று, அவருக்கு வரும் அழைப்புகளுக்கு யாராக இருந்தாலும் முடிந்தவரை உடனடியாக பதிலளிப்பது. அவர் வெளியே சென்றுவிட, ஹாலில் இருந்த மூங்கில் நாற்காலியில் அமர்ந்து முன்னால் இருந்த புத்தகத்தை புரட்டிக் கொண்டு இருந்தேன். அச்சமயத்தில் கதவை திறந்து கொண்டு, அந்த காலத்து அரவிந்சாமி, அஜீத் டைப் ஹீரோக்களை மொத்தமாக கலக்கி எடுத்த பெஸ்ட் அவுட்புட் போன்று ஒரு இளைஞன் உள்ளே வந்தான். வசீகரமான தோற்றம். ஒரு நீல ஜீன்ஸும், காட்டன் குர்தாவும் அணிந்திருந்தான். என்னைப் பார்த்து ஹலோ என்று புன்னகைக்கவும், நானும் ஹலோ என்றேன். ஜாமின் மாணவனாக இருக்கலாம் என்று எண்ணினேன். இளைஞன் உள்ளே சென்று சிறிது நேரம் கழித்து கைகளில் இரண்டு காபி கோப்பைகளுடன் வெளிப்பட்டு அருகிலிருந்த நாற்காலியில் அமர்ந்து ஒரு கோப்பையை நட்புடன் என்னிடம் நீட்டி, ஹலோ! நான் ராமானுஜம். நீங்க யாருன்னு தெரிஞ்சுக்கலாமா? என்றார். எனக்கு பேச்சே வரவில்லை. ஏனெனில் அவரது பெயர், படிப்பு வேலை எல்லாவற்றையும் வைத்து ஒரு சிறிய வழுக்கை அல்லது நரையுடன் கூடிய கண்ணாடி அணிந்த ஒரு வயதானவரை எதிர்பார்த்து சென்றிருந்த எனக்கு அதிர்ச்சி. ச்சே! இந்த மாதிரி ஒரு நபர் நமக்கு வாத்தியாராக வந்திருந்தால், கணிதப்புலி, கணினி புலியாக மாறியிருப்போம் என்ற கண நேர ஜொள்ளை துடைத்துவிட்டு பேசத் துவங்கினேன். நண்பர் வள்ளிதாசனும், நானும் அவருடன் பேசிக் கொண்டு இருந்தோம். எங்களுடன் உரையாடிக் கொண்டே பாத்திரம் தேய்ப்பது, வீட்டை சுத்தம் செய்வது என்று வேலைகளை செய்து கொண்டிருந்தார். பின் கம்ப்யூட்டரில் சிறிது நேரம் ஏதோ வேலை செய்து கொண்டிருந்தார். இரவு தோசை செய்து கொடுத்தார். பின்னர் ஹாலில் அமர்ந்து நள்ளிரவு வரை அறிவொளி இயக்கம் தொடர்பான வேலைகளை குறித்து பேசிக் கொண்டிருந்தோம். என்னைப் பற்றி விசாரித்தார். கல்லூரி படிப்பு தாண்டி படிப்பீர்களா? எனக் கேட்டார். பு.பி, திஜா தொடங்கி ஜெகே, வண்ணநிலவன், அசோகமித்திரன், சுஜாதா, அழகிரிசாமி என்று மிகப் பெரிய பட்டியலைக் கொடுத்தேன். படிப்பை பொழுதுபோக்கா இல்லாம தினசரி பழக்கமா வச்சிருக்கீங்க போல பாராட்டுக்கள் என்றார். தமிழ் ஓகே! ஆங்கிலத்தில்? என்று கேட்டார். உண்மையில் ரஷ்ய, பிரஞ்சு மொழிபெயர்ப்பு நாவல்களைத் தாண்டி எனது ஆங்கில அறிவு ரொம்ப, ரொம்ப கம்மி. தமிழ் வழிக் கல்வியில் படித்ததால் ஆங்கில அறிவை வளர்த்து கொள்வதற்காக கல்லூரி நண்பர்களிடம் ஒன்றிரண்டு புத்தங்கள் வாங்கிப் படித்திருக்கிறேன். அதோடு அப்போது குமுதத்தில் இது போன்ற ஆங்கில நாவல்களின் மொழி பெயர்ப்பு, தொடராக வந்ததையும் படித்ததுண்டு அவ்வளவே! இருந்தாலும் அழகான பேராசிரியர் முன் அதையெல்லாம் வெளிப்படுத்த விரும்பாமல், சேஸ், நான்சி ட்ரூ என்று சொல்லி வைத்தேன். தமிழ் அளவுக்கு உங்களுக்கு ஆங்கிலத்தில் சரியான கைடன்ஸ் இல்லை. என்னிடமிருக்கும் புத்தகங்களை எடுத்து படியுங்கள் என்றார். இடையே ஆரிகாமி (காகிதக் கலை) தவளை ஒன்றை செய்து தவளைகளைப் பற்றி சில சுவையான விஷயங்களை கூறினார். மணி ஒன்றை நெருங்கியதும், உறங்கலாம்! அதிகாலை செல்ல வேண்டும். ம்யூசிக் கிளாஸ் போகவேண்டும் என்றார். பாட்டா? என்றேன் ஆச்சரியத்துடன். ஆமாம் வயலின் எளிதாக கற்றுக் கொள்வதற்கு வாய்பாட்டு நல்லது என்று போகிறேன் என்று கலவரப்படுத்தினார். இவரென்ன மனுஷனா? ரோபோவா என்று ஆச்சரியம் வந்தது. எனது வாழ்க்கையில் ஓரிரவுக்குள் மிகப் பெரிய அபிப்பிராயத்தை எனக்குள் ஏற்படுத்திய ஒரு மனிதர் இவர் மட்டுமே! நான் எல்லாம் தெரிந்த பெரிய ஆள் இல்லையென்றாலும் யாரிடமும், எந்த விஷயத்திலும் எளிதில் இம்ப்ரெஸ் ஆகிவிட மாட்டேன். அறிவியல் இயக்க பட்டறையில் விஷயங்களை இவர் எளிமையாக விவரிக்கும் விதம், வித்தியாசங்கள் இன்றி எல்லோரிடமும் நட்பு பாராட்டும் முகம் , கணிதம், அறிவியல் துறைகளை தாண்டிய ஆர்வங்கள் இவர் என்று ஏற்படுத்திய ஆச்சரியங்கள் ஏகப்பட்டவை! மிக எளிய மனிதர்! நம்மூரில் எளிமை பலவகைப்படும். முதலாவது அதிகம் செலவு செய்து எளிமையாக இருப்பது. இது காந்தியவகை! இரண்டாவது, எல்லாவற்றையும் அனுபவித்து விட்டு ஒரு கட்டத்தில், போங்க பாஸ்! என்னால முடியாது என்று உடம்பு முறுக்கிக் கொள்ளும் போது எளிமையாக இருப்பது. இது இன்றைய தலைவர்கள் மற்றும் நட்சத்திரங்களின் ட்ரெண்ட். மூன்றாவது, தேர்தல் நேரங்களில் கிராமத்து எளிய மக்களின் வீடுகளில் நுழைந்து கலவரப்படுத்துவது. நான்காவது, முதல் வாரத்தை கேட்பரீஸோடு தள்ளி, இரண்டாவது வாரத்தில் ஒரு வேளை காப்பியை தள்ளி, மூன்றாவது வாரத்தை முக்கி, முக்கி தள்ளி, நான்காவது வாரத்தில் நாக்கு வெளியே தள்ளி, முப்பது நாட்களை ஒரு மாதத்திற்கு வைத்தவனை சபித்துக் கொண்டிருக்கும் கட்டாய எளிமை. இது பெரும்பாண்மை சமூகம். இது எதையும் சாராத எளிமை இவருடையது. சம்பாதிப்பதற்கான படிப்பு, திறமை, வாய்ப்பு எல்லாம் இருந்தும் அதை பொருட்படுத்தாது தான் சார்ந்திருக்கும் இந்த சமூகத்திற்கு இயன்ற பங்களிப்பை செய்ய வேண்டும் என்று வாழ்வது. இடத்திற்கேற்றவாறு அனுசரித்து இருந்து கொள்வது. எளிமையான, சௌகரியமான உடை. கையில் வாட்ச் கூட அணிந்து இருக்கமாட்டார். விஷயங்களை எளிய தமிழ், கடின தொழில்நுட்ப மொழி என்று குழந்தைகள் முதல் பெரியவர்கள் வரை எதிராளிகளின் அலைவரிசைக்கு ஏற்ப பேசுவார். எந்த விஷயத்தையும் யாரிடமும் சிரித்த முகத்துடன் விளக்குவார். யார் என்ன சொன்னாலும் குழந்தையாக இருந்தாலும் பொறுமையாக கவனித்து கேட்பார். இன்றும் துறை சார்ந்த ஆராய்ச்சியில் ஈடுபட்டு இருப்பவர். தேசிய பாடதிட்ட கட்டமைப்பில் (NCF) முக்கிய பங்குவகிப்பவர். NCERT பாட புத்தகவடிவமைப்பில் முக்கிய பங்கு வகித்தவர். சமையலில் இருந்து கணிதம், கம்ப்யூட்டர், அறிவியல், இலக்கியம், சமூகம், சங்கீதம் என்று A-Z பேசக் கூடிய லெஜண்ட். இவர் வெளியில் பாடப் படாத(un sung) நிகழ்கால ஹீரோ என்று சொல்லலாம். இன்றும் யூ டியூபிலிருந்தும் மற்ற செய்திகளில் இருந்தும் இவரைப் பற்றி வெளியாகும் தகவல்களை தேடிப் படிக்கிறேன். NCERT இயக்குனர் பதவிக்கு அவரது பெயர் முதலாவதாக பரிந்துரைக்கப்பட்டுள்ளது வரை! அறிவியல் இயக்கம், குழந்தைகளுக்கான அறிவியல் பங்களிப்பு, இந்த சமூகத்தில் எளிய மனிதர்களின் மீதான அக்கறை என்ற இவரது பாதை வணக்கத்திற்கு உரியது. Hats off to you Mr. Ramanujam. மனிதம், ஹ்யூமன்(humane) இந்த வார்த்தைக்கு அகராதியைப் பொறுத்தவரை அன்பு, கருணை, உயர்ந்த பண்பு என்று பலவாறாக அர்த்தப்படுத்தபடுகிறது. அத்தகைய குணங்களை கொண்டவர்கள் மட்டுமே மனிதர்கள் என்று அழைக்கும் தகுதி படைத்தவர்கள் ஆகிறார்கள் என்றுதானே அர்த்தம். எத்தனை மனிதர்கள் மனிதகுலப் பாதையில் சத்தமின்றி தங்களை வெளிப்படுத்தாது மகத்தான காரியங்களை செய்திருக்கிறார்கள். செய்து கொண்டு இருக்கிறார்கள் சக உயிரினங்களுக்காக. ஒவ்வொரு நாளும் முகமறிந்த, அறியாத மனிதர்களின் உதவியுடன்தான் நாம் நமது வாழ்வின் நிம்மதியையும் சௌகரியங்களையும் அனுபவிக்கிறோம். எத்தனை மனிதர்கள் தங்களை அழுக்காக்கிக் கொண்டு நமக்கு சுத்தத்தை தருகிறார்கள். அடிவயிற்று பசியுடன் உணவளிக்கிறார்கள். கந்தலாடைகளை உடுத்திக் கொண்டு நல்ல உடைகளை தருகிறார்கள். இந்த பூமியில் உயிரினங்கள் அனைத்தும் ஒன்றை ஒன்று சார்ந்துதான் இருக்கிறது. ஆதியில் மனித இனம் குழுக்களாக காடுகளில் திரிந்த காலத்தில் ஒன்று மற்றொன்றை அழித்து கடைசியாக நிலை கொண்டவர்கள்தான் தற்போதைய மனித இனம் என்கிறது வரலாறும் அறிவியலும். அக் கூற்றுப்படி நாம் ஒரே மனிதஇனம் அவ்வளவே. மனிதர்களின் பேராசையாலும் வக்கிரத்தாலும் இந்த பூமி சுரண்டப்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறது. மனித இனத்தை தவிர்த்து தனது தேவைக்கு அதிகமாக சேர்ப்பதாக, தனது சக இனத்தை சுரண்டி கொழுப்பதாக வேறு ஒரு உயிரினத்தை சுட்டி கூற முடியுமா நம்மால்? எங்கே தொடங்கியது இந்த சுரண்டல்? தோழியின் மகள் (சிறுமி) சமீபத்தில் கூறினாள். இந்த பணத்தை கண்டுபிடித்தவரை கண்டுபிடித்து உதைக்க வேண்டும். அதனால்தான் இந்த ஏற்ற தாழ்வு என்று. அவளிடம் கூறினேன் பணம் என்பது வேறு எந்த கண்டுபிடிப்புகளையும் போலவே சில வசதிகளுக்காக செய்யப்பட்ட ஒன்று. கண்டுபிடிப்புகளை நம்மால் ஒரு போதும் குற்றப்படுத்த இயலாது. நமது பேராசைகளையும் அதற்கு சாதகமாக கண்டுபிடிப்புகளை மாற்றி உபயோகிக்கும் வக்கிரத்தையும் மட்டுமே குற்றப்படுத்த முடியும். நமது வாழ்வின் மகத்தான தருணங்கள் என்று நாம் எதை சொல்கிறோம்? ஒரு நிமிடம் யோசித்து பார்ப்போம். வீடு, கார் வாங்கியதையா? பதவியையா? நிச்சயம் இல்லை. நமது வீட்டில் ஒரு உயிரினம் பிறந்த அல்லது வந்த தருணத்தைதான். அது ஒன்றுதான் இந்த பூமியை உயிர்ப்புடன் வைத்திருக்கிறது. யார் எப்படி போனால் என்ன? நமது பிள்ளைகள் நல்லபடியாக இருந்தால் போதும் என நினைக்கும் நமது பேராசையின் காரணமாக நம்மால் நாசமாக்கப்பட்ட ஒரு சூழலில் நமது சந்ததியினர் எங்கனம் நிம்மதியாக வாழ இயலும்? எத்தனை, எத்தனை மனிதர்கள் நம் வாழ்வில் கடந்து செல்கிறார்கள் ஏதோ ஒரு பாடத்தை, செய்தியை சொல்லியவண்ணம்! நம்மை கடந்து செல்லும் ஒவ்வொரு மனிதரிடமும் நாம் கற்றுக் கொள்ள ஏதேனும் இருக்கும் என்பார்கள். செய்யக் கூடியது, செய்ய கூடாதது என்று இரண்டுமே இருக்கும். தங்கள் வாழ்க்கையின் மூலம் மேற்சொன்ன இந்த இரண்டையும் எனக்கு கற்று தந்த, தருகின்ற, தர இருக்கிற அனைத்து மனிதர்களுக்கும் நன்றி!

ஞாயிறு, 10 ஜூன், 2012

SPL -II

மறுநாள் காலை சுந்தர், வெற்றியுடன் முதலாவதாக சென்றுவிட்டான். மற்றவர்கள் ரமேஷ் வீட்டு வாசலில் சேர ஆரம்பித்தனர். முருகேசன் தம்பியுடன் வந்து சேர்ந்தான். 'மொட்ட' ரவி அலுவலகத்தில் வேலை பார்க்கும் இருவரை கூட்டி வந்தான். பாஸ்கர் ஒரு நண்பனையும் செந்தில் ஒருத்தனையும் கூட்டிக் கொண்டு வர சீனு டென்ஷனான். எதுக்குடா இத்தனைபேர் என்று கேட்க, அதனால என்னடா? பார்வையாளர்கள், உதவிக்கு ஆட்கள் என்று பதிலளித்தான் 'மொட்ட'ரவி. நம்ம விளையாடும் போது தண்ணி கிண்ணி எடுத்து கொடுக்க, ஸ்கோர் போர்டு பக்கத்துல என்று நம் ஆட்கள் இருக்கிறது சேஃப்தானே? இதுவும் சரி என்று பட்டது. பார்த்தா வரவில்லை. இந்த பரதேசி பார்த்தா என்ன பன்றான்? என்று கொந்தளித்தனர். ரமேஷும் பாலாஜியும் பார்த்தா வீட்டிற்கு சென்றனர். அங்கு நிலமை சரியில்லாமல் இருந்தது. ஸாரிடா! பாட்டி தவறிட்டா. காலம்பற நியூஸ் வந்தது. ஊருக்கு கிளம்பிண்டு இருக்கோம். யாரண்டையாவது சொல்லி அனுப்பலாம்ன்னு வெய்ட் பண்ணின்டு இருந்தேன். நீங்களே வந்துட்டேள் என்றான் பரிதாபமாக. ஸாரிடா! சரி போய்ட்டு வா என்றனர் டீமின் முக்கிய ஆல்ரவுண்டர் ஒருவனை தவறவிட்ட வருத்ததுடன். நல்லா விளையாடுங்கோ. ஆல் த பெஸ்ட் என்று வழியனுப்பி வைத்தான் பார்த்த சாரதி. இவர்களுக்கு முன்னதாக சென்ற சுந்தரும் வெற்றியும் மைதானத்தில் காத்துக் கொண்டிருந்தனர். நான்கைந்து யமஹா மற்றும் ராஜ்தூத்களில் கணிசமான கும்பல் வந்து இறங்கியது. பற்றாக்குறைக்கு ஒரு ஆட்டோ வேறு! குழப்பமாக பார்த்த சுந்தர் வெற்றியிடம், இவுங்களாடா? என்றான் சந்தேகமாக. அப்படித்தான் நினைக்கிறேன்! என்றான் வெற்றி. என்னது நினைக்கிறியா? அப்போ உனக்கு யாரையும் தெரியாதா? என்றான் கலவரமாக. அது வந்து, நீ என்ன சொன்னியோ அதை அப்படியே என் கசின் கிட்ட சொன்னேன். அவன் சொன்னதை அப்படியே உன்கிட்ட சொன்னேன். என்றான் வெற்றி கூலாக. ஆக்ச்சுவலி என்று தொடங்கிய வெற்றியை இடைமறித்து, பொத்து. மவனே உன்ன அப்புறம் வச்சுக்கிறேன் என்றபடி அவர்களை நெருங்கினான். ஹலோ! ஐயாம் சுந்தர். டீம் வந்துகிட்டு இருக்காங்க. சோ, மத்ததெல்லாம் சொன்ன மாதிரி தானே என்று உறுதிபடுத்திக் கொண்டான் என்ன பேசினார்கள் என்பது தெரியாமலே! அவர்களும் ஆமோதித்தனர். தொடர்ந்து வந்த சீனுவும் மற்றவர்களும் இந்த கும்பலைப் பார்த்து ஜெர்க் ஆகினர். என்னடா இவனுங்க “சூப்பர் சுப்பராயனோட” அசிஸ்டென்டுகள் மாதிரி இருக்கானுங்க என்று மிரட்சியுடன் கேட்டனர். சுந்தர், அதெல்லாம் ஒன்னுமில்லடா. நம்ம பாட்டுக்கு விளையாடுவோம் என்றான் கலவரத்தை மறைத்தவாறு. அனைவரும் ஒரே மாதிரியாக கருப்பு பேண்ட், கருப்பு ரவுண்ட் நெக் டி ஷர்ட். அதில் சிவப்பாக பூராண் மாதிரியான டிசைன் வேறு! தொப்பி. ஷூக்கள் என்று ஆஜானுபாகுவாக ஏதோ விஜயகாந்த் சண்டைப்பட ஷுட்டிங்கிற்கு வந்தது போல் தோற்றமளித்தனர். ‘மொட்ட’ ரவி அவர்களிடம் எதுக்கு இத்தனை பேர்? யாரெல்லாம் விளையாட போகிறார்கள்? என்று விவரம் கேட்டான். கேப்டன் என்று சொல்லப்பட்ட ஜெயமணி, பதினோரு பேர் விளையாடுவோம். மூன்று அம்பையர். ஸ்கோர் எழுத நாலு பேர். ஃபிசியோதெரபிஸ்ட் என்று அடுக்கினான். பாலாஜி, என்னது ஃபிசியோதெரபிஸ்ட்டா? என்று கேட்டான். ஆமா, அங்கே பெரிய பேக் வைத்துக் கொண்டு நிற்கிறானே அவன்தான். ஏதாவது அடிபட்டா ஹெல்ப் பண்ணுவான். அந்த பேக்ல பாண்ட்-எய்ட், டெட்டால், மருந்து எல்லாம் இருக்கு. உங்களுக்கு அடிபட்டா நீங்க கூட யூஸ் பண்ணிக்கலாம் தம்பி என்றான் பெருந்தன்மையாக! பாலாஜிக்கு கண்ணைக் கட்டியது. வில்லன் பொன்னம்பலத்தின் அண்ணன் போன்று இருந்த ஒருவர் வந்து என்ன மேட்ச் தொடங்கலாமா? என்று கேட்க, சீனு அவரை கேள்விக்குறியுடன் நோக்கினான். மணி, சீனுவை நோக்கி அவர் தண்டபாணி. எங்க மேனேஜர். ஃபைனான்சியரும் கூட என்றான். நல்லது தொடங்கலாம்ண்ணே என்றான் சீனு. தண்டபாணி, தம்பி மொதல்ல பணத்த என்கிட்ட கொடுத்துடுங்க மேட்ச் முடிந்ததும் செட்டில் பண்ணிக்கிருவோம் என்றார். மேட்ச் முடியட்டும்ண்ணே என்றான் ரவி. எப்பவுமே இதான் வழக்கம் என்றார். பணம் பாக்கெட் மாறியதும், டாஸ் யார் போடுவது என்று பேச்சு வந்தது. அதெல்லாம் ஒன்னியும் வேண்டாம். நீங்களே பேட் பண்ணுங்க என்றார் தண்டபாணி. முதல் ஓவரை ஒருவன் வீச ஒரு பந்தைக் கூட தொடமுடியவில்லை. அடுத்தடுத்த ஓவர்களிலும் திக்கி திணறினர். காரணம் அவர்கள் நல்ல பந்து வீச்சாளர்கள் என்பதால் அல்ல. முட்டியிலிருந்து, முகவாய்கட்டை வரை எது சிக்கினாலும் பெயர்த்துவிடுவது என்ற அவர்களது அணுகுமுறையால். அவர்களது அம்பயர்களோ ‘வைட்’ ‘நோ பால்’ என்ற பதங்களை அறியாதவர்களோ? என்று சந்தேகம் வரும்படியாகவே நின்று கொண்டிருந்தனர். இதைக் கண்ட மொட்டரவி ஜெயமணியை அழைத்து அவர்கள் தரப்பில் ஒருவரும் தங்கள் தரப்பிலிருந்து ஒருவரும் அம்பையராக இருக்கவேண்டும் என்று கூறினான். ஒன்னியும் பிரச்சினையில்ல இருக்கட்டும் என்றான். மொட்டரவியின் நண்பனை அழைத்து அம்பையராக்கியதில் பெரிய முன்னேற்றம் ஒன்றும் ஏற்படவில்லை. தாக்குவது போல் பௌலிங் போடக்கூடாது என்றபோது, தோடா! கொயந்த புள்ளைங்க மாரி அழுவுறானுங்கோ என்று கிண்டலடித்தனர். அருள் சுந்தர் குமார் மூவரும் வேகத்துடன் சுழற்றி ஒரு வழியாக முடிவில் அறுபத்திஐந்து ரன்களை தேத்தியிருந்தனர். பேட்டிங் முடிந்ததும் ஸ்கோர் போர்டுக்கு அருகில் கண்காணித்துக் கொண்டு இருந்த மொட்ட ரவியின் நண்பனும், முருகேசனின் தம்பியும் வியர்த்து விறுவிறுத்து வந்தனர். அவங்க வைச்சிருக்கிறது வெறும் மருந்து மட்டுமில்ல என்றனர். பின்ன? என்றான் சீனு. அவனுங்க பேக்கை போய் பாருங்க! என்று மட்டும் சொன்னர். இருக்கிற இம்சை போதாதுன்னு இவனுங்க வேற என்று அலுத்துக் கொண்ட முருகேசன், சுந்தர் அவர்கள் அருகில் சென்று நோட்டமிட்டனர். மற்றவர்கள் முறைத்துக் கொண்டிருக்க, வாங்க,வாங்க முறுக்கு, சிப்ஸ் ஏதாவது சாப்பிடுங்க தம்பிகளா என்று உபசரித்தார் தண்டபாணி. அங்கு ஸ்நாக்ஸ், சோடாவிலிருந்து க்வார்ட்டர் பாட்டில்கள் வரை மினி “ஸ்நாக்- “பாரை” கண்டதும் வெலவெலத்து போயினர் இருவரும். ஆனால் அவரோ அலட்டிக் கொள்ளாமல் தம்பிகளா! சில்லறை இல்ல உங்க பசங்க யாரையாவது அனுப்பி சோடாவும், சிகரெட்டும் வாங்கிட்டு வர சொல்லுங்க. கடைசில கணக்கு பார்த்துக்கல்லாம் என்றார். என்ன சார் இது விளையாடிக்கிட்டு இருக்கும் போது இதெல்லாம் என்றான் முருகேசன் அடிக்குரலில். குழுவிலிருந்த ஒருவன், அண்ணனையே எதிர்த்து பேசுறீயா? தட்டினேன்னா தாராந்துடுவ என்று எகிறினான். ஜெயமணி குறுக்கிட்டு, சின்னபசங்க கிட்ட போய் எகிறிக்கிட்டு என்று அதட்டினான். சரிப்பா மேட்ச்க்கு டைமாச்சு சீக்கிரம் போய் வாங்கிட்டு வாங்க என்றான். இவர்களிடம் பேசிப் பலனில்லை என்று நகர்ந்தனர். இதைக் கேட்ட அனைவரும் மிரண்டனர். முருகேசனின் தம்பியிடம் காசைக் கொடுத்து அனுப்பினர். ஏண்டா பேசாம இப்படியே போய்ருவோமா என்றான் வெற்றி பயத்துடன். இப்ப வேற காசக் கொடுத்திருக்கோம், விளையாடி பார்த்துவிடுவோம் என்றனர் மற்றவர்கள். இதற்கிடையே அந்த க்ரூப்பில் இருவர் எல்லைக் கோட்டிற்காக (பவுண்டரி) போட்டிருந்த சுண்ணாம்பு பவுடர் மேல் சிரத்தையாக வேறு ஒரு கோடு வரைந்து கொண்டிருந்தனர். உண்மையில் அவர்களில் ஒருவன் பழைய கோட்டை அழித்த வண்ணம் வர, மற்றவன் அரை அடி முன் தள்ளி பவுடரைத் தூவி எல்லைக்கோட்டை குறுக்கி கொண்டிருந்ததை இவர்கள் கவனிக்கவில்லை. வேறு வழியின்றி ஆட்டத்தைத் தொடங்கினர். முதலாவது ஓவரை தொடங்கினான் பாஸ்கர். பாஸ்கர், ரவி, சுந்தர் என்று மாறி, மாறி, நாக்கு வெளி தள்ள பந்துகளை வீசினர். ஏற்கனவே இருந்த போட்டி டென்ஷனுடன் இப்போது புதிதாக பயமும் சேர்ந்து கொள்ள, கிட்டத்தட்ட அனைவரின் பௌலிங்கும் “இருபத்திமூன்றாம் புலிகேசி”யின் அம்பைப் போல் இலக்கின்றி பாய்ந்து கொண்டிருந்தது! பந்து பேட்ஸ்மேன்னை தவிர்த்து அனைவரையும் பதம் பார்த்துக் கொண்டிருந்தது. கோபமான சீனு, அனைவரையும் அழைத்து என்னங்கடா ஆச்சு? என்று எகிறினான். எல்லோருமே, என்னன்னு தெரியலை. கன்ட்ரோலே இல்லை என்று ஒரே மாதிரியாக பதிலல்லாத பதிலை கூறினர். எனக்கு இந்த ஷூ செட்டாகவில்லை. இதை கழற்றி விட்டு ஓடினால் கண்ட்ரோலுடன் பந்து வீச முடியும் என்றான் பாஸ்கர். எதையாவது பண்ணித் தொலை! என்றான் சீனு. ஷூக்களை கழற்றி ஒரு ஓரமாக வைத்துவிட்டு, அடுத்த ஓவரை வீசினான். இந்த முறை அவனது ஓவரில், பந்துக்களின் எண்ணிக்கை பண்னிரெண்டு! வெறுத்துபோன சீனு, வேடிக்கை பார்க்க வந்த முருகேசனின் தம்பியை விளித்து பந்து வீச பணித்தான். இந்த வியூகம் வீண் போகவில்லை! டென்ஷன் இல்லாததாலும், “திண்ணைல உட்கார்ந்து இருந்தவனுக்கு திடுக்குன்னு வந்ததாம் கல்யாணம்” என்கிற எதிர்பாரா சந்தோஷத்தாலும் ஒரே ஓவரில் இரண்டு விக்கெட்டுகளை வீழ்த்தி டீமின் ஸ்டார் பௌலர் ஆனான். ஆயினும் சூடு கண்ட ஆட்டோ மீட்டரைப்போல் அங்கு ஸ்கோர்போர்டில் ரன்கள் ஏறி இருந்ததால், அவர்கள் டீம் வெற்றிபெற்றதாக அவர்களே அறிவித்து மகிழ்ந்து கொண்டாடினர். இதற்கிடையில், எதிரணியில் ஒருவன், விளையாட்டை வேடிக்கை பார்க்கும் சுவாரஸ்யத்தில் பாஸ்கரின் இரவல் ஷூவில் கூரிய கருங்கல்லை வைத்து குத்திக் கொண்டு இருந்தான். அதைக் கண்ட பாஸ்கருக்கு மயக்கமே வந்து விட்டது. ஓடிச் சென்று ஷூவைப் பறித்தான். அந்தக் கல்லைக் கொண்டு அவன் நெஞ்சில் குத்தியிருந்தாலும் வலித்திருக்காது. மனுஷனாடா நீ? ஷூல கல்ல வச்சு குத்தி பேத்து வச்சிருக்க என்று அவனுடன் சண்டையிட்டான். அவனும் வேண்டுமென்று செய்யாத காரணத்தால் செய்த செயலின் வீரியத்தை அறியவில்லை. சப்ப மேட்டருக்கு போய் ஏதோ உன் ஷூவை திருடிக்கிட்ட மாதிரி பேசிக்கிட்டு இருக்க. ஷூ போடறதுக்கு கால் இருக்காது என்று கத்தினான். சீனு, ‘மொட்ட’ரவி, அவனது நண்பர்கள் அனைவரும் சண்டையை விலக்கி சமாதனம் செய்து கொண்டிருந்தனர். மற்ற எல்லாவற்றையும் மறந்து, அருணை எப்படி எதிர்கொள்வது? என்ற கவலையில் ஒரு ஓரமாக ஷூவை மார்போடு அணைத்தபடி அமர்ந்து விட்டான். அனைவரும் பாஸ்கரை தேற்றும் முயற்சியில் ஈடுபட்டுக் கொண்டிருந்த போது, பைக்குகளும், ஆட்டோவும் கிளம்பும் சத்தம் கேட்டது. சீனு, சுந்தர், ரவி மூவரும் அவர்களை நோக்கி வேகமாக ஓடத் தொடங்கினர். அவர்கள் வண்டியிலிருந்தபடியே ‘தேங்க்ஸ்’ பாய்ஸ்! பை, பை! என்றபடி பறந்தனர். விளையாடிய வலியும், பணத்தை பறி கொடுத்த ஏமாற்றமும் சேர்ந்து, கண்ணீருடன் யாரும் எவருடனும் பேசாமல் வீட்டை நோக்கி சென்றனர். மறுநாள் வழக்கம் போல் மீட்டிங் ஸ்பாட்டில் உட்கார்ந்து பேசிக் கொண்டிருந்தனர். மாலை நேரமானதால் இளம் பெண்களும் நடமாடிக் கொண்டிருந்தனர். அவர்களை கடந்து சென்ற தெருவாசிகள் சிலர், ஏம்ப்பா! நேத்து ஏதோ கிரிகெட் போட்டிக்கு போனிங்களாமே என்னாச்சு? என்று வினவினர். அதுவா அங்கிள்! ஜெயிச்சிட்டோம்! ரொம்ப கஷ்டப்பட்டுதான் ஜெயிச்சோம். பட் நல்ல எக்ஸ்பீரியன்ஸ்! என்றபடி அரட்டையை தொடர்ந்தனர். பின் குறிப்பு: மேற்கண்ட ‘SPL’லை ‘சொதப்பல்’ / ’சூப்’ ப்ரிமீயர் லீக்! என்று எப்படி வேண்டுமென்றாலும் வைத்துக் கொள்ளலாம். .

ஞாயிறு, 3 ஜூன், 2012

SPL -I

நண்பர்கள் அனைவருக்கும் நீண்ட இடைவெளிக்கு பிறகு வணக்கம்! நம்மை ஆள்பவர்கள், ஆள துடிப்பவர்கள், அனைவரும் தெரிந்தோ தெரியாமலோ மக்களை ஒருவித அழுத்தத்திற்கும், அதன் காரணமாக ஒரு புரட்சி மனோபாவத்திற்கும் இட்டு செல்லும் நிலையிலும், மீண்டும் துளிர்க்கும் என்ற நம்பிக்கையுடன் மரம் உதிர்க்கும் சருகைப்போல அல்லவை களைந்து நல்லவை ஆற்றும் அனைவருக்கும் வணக்கம். நண்பர்களுக்கு நடந்த அத்தனை நல்ல விஷயங்களுக்கும் மகிழ்ச்சியான தருணங்களுக்கும் வாழ்த்துக்கள்! குழந்தைகள் ஸ்கூல், வேலை இதற்கிடையே உடல் உபாதைகளுக்காக பயிற்சி செய்ய தொடங்கியதில் கழுத்துவலி போய் திருகு வலி வந்ததால் விழுந்த இடைவெளி. இத்துடன் ஐபில் வேறு! இந்த ஐபில்ஐ பார்க்கும் போது, இதில் எவையெல்லாம் முன்கூட்டி தீர்மானிக்கப்பட்ட ஆட்டங்கள் என்று புள்ளிவிவரங்களை வைத்து தனியாக ஒரு கேம் ஆடிக் கொண்டு இருந்தனர் குடும்பத்தினர். இதன் காரணமாக எழுந்த மலரும் நினைவு கீழே!“ஐபில்”, “சென்னை-28”க்கும் முன்பே நடந்த கதை இது! சென்னை முழுதும் ஆங்காங்கே க்ரிகெட் ஜுரத்தில் டீம்கள் உருவாகி, விடுமுறை நாட்களில் அடிக்கிற வெயில் வீணாகாமல் சிரமேற்கொண்டு விளையாடிக் கொண்டிருந்த காலகட்டம். எங்க ஏரியாவிலும் ஒரு டீம் தீவிரமாக நாங்களும் விளையாடுவோம் என்கிற டைப்பில் திரிந்து கொண்டு இருந்தது. உத்தேசமாக பதிமூன்றுபேர். இதில் வீடு மாறி போகிறவர்கள், புதிதாக குடி வருகிறவர்கள் என்று “அவருக்கு பதில் இவர்” என்கிற மெகா சீரியல் மாற்றங்கள் இருக்கும். தெருவில் தொடங்கி அருகில் இருக்கும் ஆவின் பூத்தை ஒட்டிய க்ரவுண்ட் வரை நேரம் கிடைக்கும் போது எல்லாம் க்ரிகெட்தான். அருள், சுந்தர், பாஸ்கர், ரமேஷ், பார்த்தசாரதி இந்த ஐவரும்தான் டீமின் முக்கிய ஆல்ரவுண்டர்கள் மற்றும் மேனஜ்மென்ட் கமிட்டியும் கூட! பாஸ்கர், ரவி, சீனு முதன்மை பந்துவீச்சாளர்கள். இதுபோக அருள் மற்றும் பாலாஜி கம்பெனி ஸ்பான்ஸர்ஸ். இருவரும் வசதியான வீட்டு பையன்கள். எங்கள் தெருமுடிவில் இருக்கும் சின்டெக்ஸ் டேங்க் மேடையில் எப்போதும் கூடி கும்மியடித்து கொண்டிருக்கும் இந்த டீம். ஒரு மாலையில் நடைபெற்ற கூட்டத்தில் மூச்சிரைக்க வந்த சுந்தர் விஷயம் தெரியுமாடா? ராயபுரத்தில ஒரு டீம் நூறு வச்சா இருநூறுன்னு பெட் கட்டி விளையாடுறானுங்களாம். போவமா? என்றான். டேய்! வழக்கம் போல குழப்ப ஆரம்பிச்சுட்டான் என்றான் சீனு. இல்ல மச்சி, அங்க ஒரு டீம் ரெகுலரா க்ரிகெட் விளையாடுதாம். அந்த டீமோட யார் வேணாலும் மோதலாம். பந்தயப் பணத்தை நம்ம தகுதிக்கேத்த மாதிரி நூறோ, இருநூறோ ஏன் ஆயிரம் கூட வச்சிக்கெல்லாம். தீர்மானம் நம்மளோடது. நம்ம தோத்தா நம்ம சொன்ன அமவுண்ட்ட கொடுத்திடனும். ஆனா நாம ஜெயிச்சோம்ன்னா அவனுங்க டபுள் த அமவுண்ட் அதாவது நூறு கட்டியிருந்தா இருநூறா கொடுத்துடுவாங்களாம் என்று விவரித்தான் சுந்தர். உனக்கு யார்டா சொன்னா? என் க்ளாஸ்மேட்ரா. அங்கயிருக்கிற அவனோட கசின் சொன்னதா சொன்னான். சூப்பரா இருக்கே என்றனர் அனைவரும். இதுல ஏதோ உள்குத்து மாதிரி இருக்கு வேண்டாம் என்றான் பார்த்தா என்ற பார்த்தசாரதி. சரியான சடடா இவன்! எதுக்கெடுத்தாலும் சந்தேகம் என்று கடுப்பானான் சுந்தர். விளையாட போறோம், தோத்தா நாம சொல்றத கொடுக்க போகிறோம். ஜெயிச்சா டபுளா கிடைக்கும் ரொம்ப சிம்பிள். எல்லோருக்கும் மோதி பார்த்தாலென்ன என்றே தோன்றியது. தொடர்ந்து நடந்த கூட்டத்தில் கீழ்கண்ட முக்கிய முடிவுகள் எடுக்கப்பட்டன. தொடர்ந்து இருவாரங்களுக்கு கடுமையாக ப்ராக்டீஸ் செய்வது. பந்தய பணத்தை திரட்டுவது. சுந்தர் க்ளாஸ்மேட் உதவியுடன் அந்த டீமை சந்திப்பது. அதற்கடுத்து வரும் ஞாயிற்றுகிழமையில் போட்டியிடுவது. டீம் மெம்பர்கள் அனைவரும் அவரவர்க்குரிய உபகரணங்களை அவர்களே திரட்டிக்கொள்ள வேண்டும் என்றும் முடிவு செய்யப்பட்டு கூட்டம் கலைந்தது. இத்தனை நாள் பொழுதுபோக்காக இருந்த ஒரு விஷயம் இன்றிலிருந்து ஒரு முக்கிய குறிக்கோளாக ஆன பெருமிதத்துடன் சென்றனர். பாஸ்கர், ரவி இருவரும் ஒரே காம்பவுண்டில் குடியிருந்தனர். அருளும் பாலாஜியும் ஒரே தெருவில் சொந்த வீடுகளில் வசிப்பவர்கள். மற்றபடி ப்ளஸ்டூ முடித்துவிட்டு அப்பாவின் கடையிலேயே வேலை பார்த்து கொண்டிருந்த குமார். அரியர்ஸுடன் அலைந்து கொண்டிருந்த முருகேசன். அக்கா வீட்டில் தங்கி படித்துக் கொண்டிருந்த செந்தில் இவர்களுடன் சொற்ப சம்பளத்தில் வேலைபார்த்து வந்த முப்பத்திஐந்து வயதாகியும் திருமணமாகாத மொட்ட ரவியும் அடக்கம். டீமில் இரண்டு ரவிகள் இருந்ததால் இந்த அடைமொழி! காரணம் இஞ்ச் அளவு தாண்டி முடியை வளர விடமாட்டான். இவர்களின் பொருளாதார நிலைகள் வேறு வேறாக இருந்தாலும் இந்த நண்பர்கள் அனைவருக்கும் பொதுவான ஒரு பிரச்சனை இருந்தது. அருள், பாலாஜி சுந்தருடன் சேர்ந்து உருப்படாமல் போவதாகவும், சுந்தர், பார்த்தா, ரமேஷுடன் சேர்ந்து வீணாவதாகவும், ரமேஷ், சீனு மற்றும் குமாரால் நாசமாவதாகவும், குமார், பாஸ்கர் மற்றும் செந்திலுடன் சேர்ந்து கூத்தடிப்பதாகவும், பாஸ்கரை, ரவியும் செந்திலும் சேர்ந்து கெடுப்பதாகவும், அருள் மற்றும் பார்த்தா இருவரின் சேர்க்கையே செந்திலின் எதிர்காலத்திற்கு தடையாக இருப்பதாகவும், பார்த்தாவின் பாழ்விற்கு பாலாஜியும், சீனுவுமே காரணம் என்றும் , சீனு, ரவி இருவரும் முருகேசன் சகவாசத்தால் சீரழிவதாகவும், முருகேசனின் அரியர்களுக்கு ‘மொட்ட’ ரவியே காரணம் என்றும், ‘மொட்ட’ ரவியோ மேற்படி அனைவராலும் மொட்டையாக்கப்பட்டவன் என்றும் மேற்கண்ட இவர்களின் குடும்பத்தினரால் கூறப்படும் குற்றசாட்டுகளே அது! ஆயினும் “செயற்கரிய யாவுள நட்பின் என்று ‘டோண்ட் ஒர்ரி முஸ்தபாக்களாக’ வலம் வந்து கொண்டு இருந்தனர். அடுத்து வந்த நாட்களில் தீவிரமாக விளையாட ஆரம்பித்தனர் அனைவரும். (பயிற்சி என்று சொல்ல இயலாது). அதுவரை சொந்தமாக ஒரு பேட்கூட இல்லாத பாஸ்கர் அம்மாவிடம் பேட்டுக்கு பணம் கேட்டான். அம்மா, அப்பாவிடம் சொல்ல, அப்பாவோ அவனது தங்கையின் எதிர்காலம் தொடங்கி, பாஸ்கரின் பிறவா மகனின் எதிர்காலம் வரையிலான பிரச்சனைகளை அலசத் தொடங்கினார். பேட்டை தொடர்ந்து ஷூவிற்கும் அடித்தளமிட நினைத்திருந்த பாஸ்கர் வெறுத்துப் போனான். கேக்கிறத வாங்கித்தர முடியதாவங்க எதுக்கு பெத்துக்கிறீங்க? என்று முனக, அடி செருப்பால! வாய தச்சுருவேன். பணக்கார பசங்களோட சேர்ந்து மரியாதை தெரியாத தறுதலையா ஆகிட்டு இருக்கான். சொல்லிவை! என்று அம்மாவிடம் எகிறினார் அப்பா. செந்திலின் தீவிர விளையாட்டைக் கண்ட அவனது மாமா அக்காவிடம், அவன் மனசுல என்ன நினைச்சுகிட்டு இருக்கான்? சொன்னாலும் காதுல போட்டுக்கிறது இல்ல. உங்க அப்பாகிட்ட சொல்லி வை. நாளைக்கு நான் கவனிக்காம விட்டுட்டேன் அப்படின்னு கம்ப்ளைண்ட் வந்தா கடுப்பாகிடுவேன் என்றார். அருளின் வெல் எஜுக்கேடட் அம்மாவோ, இப்படி லோ லெவல் பசங்களோட சுத்திகிட்டு இருந்தா உன் வாழ்க்கையும் லோவாகிடும் என்று எச்சரித்தார். விளையாடுவதே பிரச்சனையாக, பந்தயப் பணம், உபகரணங்கள் இவற்றுக்கு வீட்டில் பணம் கேட்க இயலாத நிலை உருவானது. அருள், ‘மொட்ட’ரவி, பாலாஜி மூவரும் சேர்ந்து கூடுதலாகவும் மற்ற அனைவரும் அவரவர்க்கு இயன்ற அளவும் பணம் திரட்டவும் முடிவு செய்தனர். அதில் வரும் தொகையை வைத்து போக்குவரத்து செலவையும் பந்தயப்பணத்தையும் முடிவு செய்யலாம். உபகரணங்களை வெளி நண்பர்களிடம் கடனாகப் பெற்றுக் கொள்ளலாம் என்றும் முடிவு செய்தனர். ஒரு சுபயோக சுபதினத்தில் அந்த ராயபுர டீமை சந்திக்க நாள் குறிக்கப்பட்டது. சீனுவும்,சுந்தரும் சென்று அந்த குழுவினரோடு பேச வேண்டும் என்று முடிவு செய்தனர். சீனு சுந்தரிடம்,உன் க்ளாஸ்மேட், அவன் கசின் இரண்டு பேரோடவும் போய் நீயே பேசிட்டு வந்துடு. நீதான் கரக்ட்டா பேசுவ மச்சான் என்றான். நீ வாடா, நா மட்டும் தனியா போனா சரியா வராது என்றான் சுந்தர். அதெல்லாம் ஒன்னும் ப்ராப்ளம் இல்ல.வேணுன்னா உன் க்ளாஸ்மேட் அவன் பேரென்ன ‘வெற்றி’ அவனையும் டீம்ல இருக்கான்னு சொல்லு.சேர்த்துக்கலாம்!எனக்கு இன்னொரு முக்கியமான வேலை இருக்கு என்று போய் விட்டான். சிறிது யோசித்தவன் சைக்கிளை எடுத்துக் கொண்டு வெற்றியின் வீட்டுக்கு சென்றான். வெற்றி நீ என்ன செய்ற? உன் கசினோட போய் அந்த டீமை மீட் பண்ற. இந்த மாதிரி நம்ம டீம் இண்ட்ரஸ்டா இருக்காப்ல அப்படின்னு சொல்லி ஒரு சண்டேயா பார்த்து முடிவு பண்ணிரு.சரியா? என்றான். டென்ஷனான வெற்றி, டேய்! கேணத்தனமா பேசாதே. ஒரு விவரமும் தெரியாம நா எப்படி? நீயும் வா என்றான். இதெல்லாம் ஒரு விஷயமே இல்ல. நான் சொல்றத அப்படியே சொல்லிரு.உன் கசின் அவனையும் டீம்ல சேர்த்துக்கலாம். நோ ப்ராப்ளம் ப்ளீஸ்ரா!என்ற சுந்தர் பந்தய பணத்தை இரண்டு நாளில் தெரிவிப்பதாகவும் கூறினான். அடுத்து வந்த நாள்களில் வெற்றியை வைத்தே எல்லாம் பேசி முடிக்கப்பட்டது. இதற்கிடையே பாஸ்கர், பார்த்தசாரதி, ரவி, ‘மொட்ட’ ரவி நால்வரும் பேட் மற்றும் ஷூவுக்கு அலைந்து திரிந்தார்கள். அருள் தன்னிடமுள்ள இன்னொரு ஷூவை பார்த்தாவிற்கு தருவதாகக் கூறினான்.மொட்ட ரவி அலுவலகத்தில் தேற்றிக் கொண்டான். பாஸ்கர் அவன் காம்பவுண்டிற்கு எதிர் வீட்டிலிருக்கும் வசதியான அருணிடம் பேசிப் பார்த்தான். சிறிது யோசனைக்கு பிறகு, டேய் எங்கப்பா பயங்கர ஸ்ட்ரிக்ட்! என்னோடது காஸ்ட்லி ஷூ. அதனால நீட்டா திருப்பி தரணும் ஓகே! மேட்ச் அன்னைக்கு வந்து வாங்கிக்க. பாஸ்கர் நிம்மதியாக சென்றான். போட்டிக்கு முதல்நாள் பக்கத்து மைதானத்தில் கூடி பேசினார்கள். பேட் ஒன்றும் பிரச்சனையில்லை. அஞ்சு இருக்கு. க்ளவுஸ் மூணு. மேனேஜ் பண்ணிக்கலாம். தண்ணி, ஃபுரூட்டியெல்லாம் அவங்கவங்க கொண்டு வந்துருவோம் என்று முடிவு செய்து கொண்டார்கள். எல்லோரும் ஒரே மாதிரி ஒயிட் டிரெஸ்ஸா போட்டுக்குவோம். யூனிஃபார்ம் மாதிரி இருக்கும். நம்மள பார்க்கும் போதே மிரளனும். எப்படியாவது ஜெயிச்சிரணும்டா! பணம் கைக்கு வந்ததும் பார்ட்டிதான்! உற்சாகத்துடன் சொன்னான் சீனு. பேட்டிங் பௌலிங் கூட ஓகே. ஃபீல்டிங்தான்டா கொஞ்சம் பார்க்கணும் என்றான் பார்த்தா! அதெல்லாம் பார்த்துக்கெல்லாம் என்ற சீனு சுந்தரிடம், மச்சி! எல்லாம் க்ரெக்ட்டா பேசிட்டேல்ல என்று கேட்க, மையமாக தலையாட்டி வைத்தான் சுந்தர். வெற்றி சரியாக செய்திருப்பான் என்ற நம்பிக்கையில். காலையில் எல்லோரும் எங்க வீட்டு வாசலுக்கு வந்துவிடுங்கள் அங்கிருந்து போகலாம் என்றான் ரமேஷ். இல்லடா, நானும் வெற்றியும் கொஞ்சம் சீக்கிரம் போய்விடுகிறோம். அவங்கள பார்த்து எதுனாலும் பேசி க்ளியர் பண்ணி வச்சிடறோம் என்றான் சுந்தர். அவனுக்கு உள்ளூற ஒரு படபடப்பு இருந்தது. ஓகே கைஸ்! ஆல் த பெஸ்ட் என்று கேப்டனுக்குரிய ஸ்டைலுடன் கை குலுக்கினான் சீனு. மறுநாள் காலை எல்லோரும் ஒன்று சேர்ந்து கிளம்ப வேண்டிய நேரத்தை முடிவு செய்து பெருமிதம், படபடப்பு, பயம் என்று கலவையான உணர்வுடன் கலைந்து சென்றனர். (போட்டி தொடரும்)